دوستان عزیز سلام.حالا که توی این شبهای عزیز دعا کردید و العفو العفو گفتید و انشاالله آمرزیده شدید، باید بدانیم که چگونه میتوانیم از اعمالمون مراقبت کنیم تا این پاکی را بتوانیم حفظ کنیم.اما من که پر از خطا هستم بسیار کوچکتر از انم که بتوانم به شما بگویم چگونه میتوان از اعمالمان محافظت کرد.از این روی از زبان کسی سخن میگویم که خود مصون از هر اشتباهی است.خطبه 83 نهج البلاغه مولا امیر المومنین (ع) را در ادامه میخوانیم:

  1.شناخت صفات الهی:

ستایش خداوندی را سزاست، که به قدرت، والا و برتر، با عطا و بخشش نعمت ها به پدیده ها نزدیک است.اوست بخشنده ی تمام نعمت ها، و دفع کننده تمام بلاها و گرفتاری ها.او را میستایم در برابر مهربانی و نعمت های فراگیرش.به او ایمان می آورم چون مبدأ هستی و آغاز کننده خلقت آشکار است.

از او هدایت میطلبم چون راهنمای نزدیک است.و از او یاری میطلبم که توانا و پیروز است، و به او توکّل میکنم چون تنها یاور و کفایت کننده است. گواهی میدهم که محمد(ص) بنده و فرستاده اوست.او را فرستاده تا فرمان های خدا را اجرا کند و بر مردم حجّت را تمام کرده، آنها را در برابر اعمال ناروا بترساند.

2.سفارش به پرهیزگاری:

سفارش میکنم شما بندگان خدا را به تقوای الهی، که برای بیداری شما مَثَل های پند آموز آورده، و سرآمد زندگانی شما را معیّن فرمود، و لباس های رنگارنگ بر شما پوشانده، و زندگی پروسعت به شما بخشیده، و با حسابگری دقیق خود، بر شما مسلط است.

در برابر کارهای نیکو به شما پاداش میدهد، و با نعمت های گسترده و بخشش های بی حساب، شما را گرامی داشته است، و با اعزام پیامبران و دستورات روشن، از مخالفت با فرمانش شما را برحذر داشته است.

تعداد شما را میداند، و چند روزی جهت آزمایش و عبرت برای شما مقرر داشته، که در این دنیا آزمایش میگردید، و برای اعمال خود محاسبه میشوید.

3.دنیا شناسی:

دنیا آبشخورش تیره و ورودى به این آبگاه، پُر گِلولاى است. چشم اندازش فریبنده و باطن آن کشنده است. فریبى است گذرا! و پرتوى است، ناپایدار! و سایه اى است، زوال پذیر! و تکیه گاهى است، نااستوار! به گونه اى که افرادِ گریزان، به آن انس مى گیرند و منکرانش به آن دل مى بندند، ولى ناگهان همانند اسبى چموش که غافلگیرانه، پاهاى خود را بلند مى کند و سوار را بر زمین مى کوبد، دنیا آنها را به زمین مى زند! و با دام هاى خود آنها را گرفتار مى سازد! و تیرهاى خود را به سوى آنها پرتاب مى کند! (آرى) دنیا ریسمان مرگ را بر گلوى او مى افکند و کشان کشان به سوى گورى تنگ و جایگاهى وحشتناک مى برد! جایى که محلّ خویش را در بهشت و دوزخ مى بیند و پاداش اعمال خود را مشاهده مى کند و این گونه پیوسته نسل هاى بعد به دنبال پیشینیان در حرکتند; نه مرگ از تباه کردن آن ها دست برمى دارد و نه بازماندگان (از سرنوشت پیشینیان عبرت مى گیرند و) از گناه و عصیان روى گردان مى شوند! همچون آنان عمل مى کنند و همانندشان گام برمى دارند، تا به پایان جهان برسند و در مسیر فنا قرار گیرند.

4.وصف رستاخیز:

اوضاع این جهان ناپایدار، همچنان ادامه مى یابد و زمانها پشت سر هم، سپرى مى شود و رستاخیز نزدیک مى گردد، در این هنگام آنها (انسانها) را از شکاف قبرها و آشیانه هاى پرندگان و لانه هاى درندگان و میدان هاى هلاکت خارج مى سازند و با شتاب بسوى فرمان (و دادگاه) پروردگار حرکت مى کنند، در حالى که گردن کشیده اند (و نگران سرنوشت خویشند و هنگامى که در دادگاه الهى حضور مى یابند) به صورت گروههاى خاموش، صف به صف ایستاده، به گونه اى که چشم بخوبى آنها را مى بیند و صداى دعوت کننده (الهى) به آنها مى رسد; لباس نیاز و مسکنت و تسلیم و خضوع، بر تن پوشیده اند. راههاى چاره بسته شده و امید و آرزو قطع گردیده است. قلبها از کار افتاده و نفس ها در سینه حبس شده و صداها بسیار ضعیف و کوتاه است. عرق، لجام بر دهان ها زده و وحشتى عظیم، همه را فراگرفته است. گوشها از صداى رعدآساى دعوت کننده بسوى حسابرسىِ پروردگار، به لرزه درآید، و همه باید نتیجه اعمال خود را دریابند: مجازات و کیفر الهى، یا نعمت و ثواب را.

5. وصف احوال بندگان خدا:

آنها بندگانى هستند که با قدرتِ (الهى) آفریده شده اند و بى اراده خویش پرورش داده مى شوند و براى حضور در پیشگاهِ خدا، قبض روح مى گردند وبه قبرها سپرده مى شوند و (سرانجام) به استخوان هاى پوسیده اى مبدّل خواهند شد و (سپس) تک و تنها برانگیخته مى شوند و (در برابر اعمالشان) جزا داده خواهند شد; حساب هر یک، از دیگرى جداست (ولى به لطف الهى در این دنیا) به آنها مهلت کافى براى جستجوى طُرُق خروج از مشکلات و مسئولیّت ها داده شده، راه وصول به سعادت به آنها ارائه شده است; زمان کافى براى جلب رضایت پروردگار، در اختیار دارند، پرده هاى تاریک شک و تردیدها (با ارائه دلائل روشن از سوى پروردگار) از مقابل آنها کنار رفته و میدان، براى تمرین و آمادگى آنها و اندیشه بهتر و کسب آرامش (در طریق جستجوىِ حقیقت) در مدّت زندگى و دوران تلاش، باز گذارده شده است.

6. مثل های پندآموز (سَمبل های تقوا):

وه! چه مَثَل هاى صائب و رسایى، و چه اندرزهاى شفابخشى، به شرط آن که با قلب هاى پاک و گوش هاى شنوا و اراده هاى قاطع و عقل هاى دوراندیش روبرو شود. پس تقواى الهى پیشه کنید! تقواى کسى که چون (اوامر و نواهى الهى را) بشنود خضوع کند (و در برابر آن) تسلیم شود، و چون گناه کند (عذر تقصیر به پیشگاه خدا آورد و) اعتراف کند (و در مقام توبه برآید) و چون خاشع گردد (به وظایف خود) عمل کند، و چون بیمناک شود به اطاعت حق مبادرت نماید، و چون (به مرگ و لقاى پروردگار) یقین کند، نیکى نماید، و هرگاه درس عبرت به او دهند، عبرت پذیرد، و هر زمان او را (از اعمال خلاف) بر حذر دارند، حذر کند، و اگر (از نافرمانى خدا) منعش کنند، باز ایستد، و آنگاه که (به زبان) اجابت (دعوت حق) کند (در عمل) به سوى او باز گردد و چون باز گردد، توبه کند، و چون تصمیم به پیروى (از پیشوایان دین) گیرد، به دنبال آنها گام بردارد، و چون (حقایق را) به او نشان دهند (چشم باز کند و) ببیند. کسى که با سرعت در طلب حق، حرکت کند و از نافرمانى ها بگریزید، در نتیجه از این راه ذخیره اى به دست آورد و باطن خویش را پاکیزه کند و آخرت خود را آباد سازد و توشه اى براى روز حرکت به سوى مقصد و هنگام حاجت و منزلگاه نیاز با خود بردارد و پیشاپیشِ خود به سراى جاودانیش بفرستد. پس تقواى الهى پیشه کنید اى بندگان خدا! در راستاى هدفى که شما را براى آن آفریده. و از مخالفت فرمانش بر حذر باشید! آنچنان که به شما هشدار داده و بدین وسیله استحقاق آنچه را به شما وعده داده است، پیدا کنید که وعده او صادق و قطعى است! و به این طریق، از وحشت روز رستاخیز در امان بمانید.

7. راه های پند پذیری (راه های شناخت):